پرسپکتیو چیست؟
وقتی ما طرحمان را به صورت سه بعدی روی کاغذ میاریم درواقع یک پرسپکتیو ایجاد کردیم
چون اکثرآ نقاشی روی صفحات صاف و تخت ( سطح) انجام می شود ، در نتیجه نمی توان به طور واقعی ایجاد دوری – نزدیکی ، گودی – برجستگی ، پستی بلندی نمود .
همچنانکه در عکاسی نیز این محدودیت وجود دارد ، ولی می توان روشها و شگرد هایی به کار برد که بیننده تصور کند اشیا را دور – نزدیک ، برجسته و یا گود می بیند .
در زبان تجسمی به سطوح صاف و تخت ، دو بعدی یا سطح گویند
به شکل های برجسته – گود ، دور یا نزدیک ، سه بعدی یا حجم گفته می شود.
برای ایجاد تصور سه بعدی یا حجم بر روی سطوح صاف ( دو بعدی ) در هنرهای تصویری به دو شکل می توان عمل کرد :
۱ پرسپکتیو
۲ سایه روشن
پرسپکتیو را که در قدیم علم مناظر و مرایا می گفتند ، به ۳ بخش تقسیم می کنند.
۱ پرسپکتیو فرم
۲ پرسپکتیو رنگ
۳ پرسپکتیو تیره روشن
قبل از پرداختن به موضوع پرسپکتیو این سوال را باید پاسخ گفت که
آیا آموختن آن در هنر های تجسمی واقعا لازم و ضروری است ؟
مسلمآ بدون دانستن آن ها هم می توان خیلی کارها کرد ، همچنانکه کودکان بدون اطلاع داشتن از دانش پرسپکتیو نقاشی می کنند و یا در نقش های دو بعدی ( مثل فرش و کاشی کاری ) و همچنین آثار بو جود آمده توسط بسیاری از نقاشان کارهای با ارزشی پدید آمده است ولی از آنجایی که جهان اطراف ما را حجم و نور فرا گرفته است پس توانایی های پرسپکتیوی کمک فراوانی به فهم بهتر و رابطه بر قرار کردن بیشتر با دنیای عینی اطراف ما می نماید .
این موضوع را تجربه سی و چند ساله اینجانب در آموزش به رشته های مختلف تجسمی ثابت نموده است که فراگیری آن تا چه حد توانایی و دید هنرجویان را ارتقا داده است . علت احساس عدم توانایی بسیاری از افراد در آموختن نقاشی قبل ار آنکه اقدامی در این جهت کرده باشند ، اکثرا به دلیل عدم اطلاع و تجربه شان از همین اصول و قوانین است . کما اینکه بعد از آن که با روش های ساده و قابل فهم پس از مدت کمی می بینند که می توانند بسیاری از اشیا و مناظر اطراف خود را طراحی نمایند شوق به فراگیری در آن ها افزایش قابل توجهی پیدا می کند.
